****                       ****

         *******                     *******    

     فرشتگان روزی          از خدا  پرسیدند:

    بار خدایا  تو که بشر را اینقدر دوست داری

    غم را  چرا آفریدی ؟ خداوند گفت:غم را به

     خاطر خودم آفریدم چون این مخلوق من

         که  خوب   میشناسمش تا غمگین

            نباشد   به یاد خالق نمی افتد

                    *************

                       **********

                          *******

                            *****

                              ***

                                *

دل داده ام بر باد، بر هر چه بادا باد
مجنون‌تر از ليلي، شيرين‌تر از فرهاد
اي عشق از آتش، اصل و نسب داري
از تيره‌ی دودي، از دودمان باد
آب از تو طوفان شد، خاک از تو خاکستر
از بوي تو آتش، در جان باد افتاد
هر قصر بي شيرين، چون بيستون ويران
هر کوه بي فرهاد، کاهي بدست باد
هفتاد پشت ما از نسل غم بودند
ارث پدر ما را، اندوه مادرزاد
از خاک ما در باد، بوي تو مي‌آيد
تنها تو مي‌ماني، ما مي‌رويم از ياد

کجا بودی وقتی برات شکستم

یخ زده بو شاخه گلم تو دستم

کجا بودی وقتی غریبی و درد

داشت من تنهارو دیوونه میکرد

کجا بودی وقتی که از پنجره

میپرسیدم این چندمین عابره؟؟؟

کجا بودی وقتی تو رو میخواستم

که دستات آروم بشینه تو دستم

کجا بودی وقتی که گریه کردم

از تو به آسمون گلایه کردم

کجا بودی وقتی کنار عکسات

شبا نشستم به هوای چشمات

کجا بودی ببینی من میسوزم

عین چشات سیاهه رنگ روزم

سرزنشای مردمو شنیدم

هرچی که باورت نمیشه دیدم

کنایه هاشونو به جون خریدم

نبود ستاره ام شبا گریه چیدم

کجا بودی نگام به در سفید شد

هرکی به جز من از تونا امید شد

کجا بودی وقتی صدات میکردم

به آسمون رسید صدای دردم

کجا بودی من از خودم گذشتم

هر جا بگی رو دنبال تو گشتم

کجا بودی ببینی بی ستاره ام

ببینی جز تو کسی رو ندارم

وای ؛ باران  باران

شیشه ی پنجره را باران شست.

از دل من اما ،

چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

آسمان سربی رنگ ،

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ.

می پرد مرغ نگاهم تا دور

وای باران باران  

پرمرغان نگاهم را شست............«حمید مصدق»

فاصله.....distance.....

درانتهای زمانی.اما....فاصله هامان ناچیز است...........................

آنقدرکه گرمی دستانت...زمستان دستهایم را...پربارازبهارمیکند........................

فاصله هامان ناچیز است....ناچیزاست...................................

وقتی شبانه های غمین وجشن های بی چراغ مرا...................................

بغل بغل ستاره ریسه میکنی........................................................

وبرگ برگ بهار میباری..............دست هایت بی فاصله است بامن..........

حتی اگر جایی....درمیان باغ های خاطره.....جامانده باشد.........................

درانتهای زمانی....امامن....هرروزمیبینمت درنگاه تمام عابران..................

آه................اگرتوفاصله هارانبینی.....من تورا بازخواهم سرود...........................

تورابازخواهم سرود درانتهای باران...............................